Upał, sam środek lata, złote pola nie oddadzą jakiegokolwiek klimatu horroru. Na samym więc starcie twórcy strzelili sobie w kolano, robiąc sobie pod górkę, a górka ich zdecydowanie przerosła. Cały film opiera się na jakichś zawiłościach dotyczących zniknięcia ojca Anetki i dziwnych relacjach panujących we wsi, ale także między matką a córką, przez co większość seansu jest nudna jak flaki z olejem. Początkowo czas umilały nam ładne widoki, ale ileż to można oglądać pola? Potem reżyser wraz ze swoimi kamratami wpadł na pomysł wprowadzenia sfiksowanej starszej pani, która coś bełkocze o jakiejś istocie, która porwie córkę Eliski. Gdy w końcu ujrzymy Polednice jesteśmy co najmniej rozczarowani, a końcówka jest tak płaska i bezbarwna, że aż szkoda zmarnowanego czasu na tę produkcję. Podsumowując, jedyną jakąś tam zaletą są ładne zdjęcia pól, bo wioski samej w sobie nie ma w tym filmie. Mały plusik należy się za ciekawy dobór tematu, jednak ostatecznie okazał się on nietrafionym pomysłem. Szczerze odradzam zaznajamiania się z tym dziełem.