Było pewne niedzielne popołudnie, kiedy lecząc kaca po sobotniej imprezie włączyłem sobie "Jazdę". Powoli ogarniała mnie poniedziałkowa depresja, całkowicie zgorzkniały i wyssany, zasiadłem przed telewizor, w nadziei że szybko usnę w fotelu, zapominając o troskach jutra. Nie pomyliłem się. Bardzo szybko ogarnął mnie półtoragodzinny sen na jawie, w którym odbyłem podróż po najskrytszych moich marzeniach...
"Znajdziemy takie miejsce
gdzie dobrze jest sobie zapalić
gdzie słońce przypieka ale nie grzeje drinków
gdzie powiew wiatru rozsiewa ptasie gówno"

Klimat sielanki, beztroski, wakacji jest przedstawiony w tym filmie w sposób niesamowity, ale tak naprawdę to zakończenie, które podobno nie pasuje do tego filmu, i zepsuło cały klimat, stanowi o geniuszu tego filmu. Svertak celowo wprowadził tak drastyczny powrót do rzeczywistości, ponieważ dla wielu odbiorców którzy potraktowali by ten film zbyt dosłownie, mogło by się to skończyć po prostu źle.
Jak dla mnie jest to film unikalny i niepowtarzalny. Zbyt intymny żeby napisać o nim wszystko, zbyt genialny żeby nie napisać nic.
10/10